Trochę historii...
Od początków istnienia każda sekcja DuÖAV miała ambicję, by wybudować w Alpach swoje schronisko. Mieszkańcy Katowic również mieli takie ambicje i w 1914 sekcja kupiła działkę w Wysokich Taurach (obecnie najwyższe pasma górskie Austrii), by postawić swój wymarzony obiekt…
Historia sekcji katowickiej
W XIX wieku na Górnym Śląsku nastąpił gwałtowny rozwój przemysłu, to wiemy wszyscy. Jednak niewiele osób wie, że poza przemysłem również intensywnie rozwijała się tu inna dziedzina życia: turystyka górska, w tym Alpejska. Trend ten przybył jak większość nowinek z Zachodu. W 1869 roku zostało założone w Monachium Deutscher Alpenverein (DAV), które w 1873 roku połączono z Österreichischer Alpenverein i tym sposobem powstało Deutscher und Österreichischer Alpenverein (DuÖAV). Już w 1877 roku założono sekcję DuÖAV we Wrocławiu. Była ona pierwszą powstałą na Śląsku i istnieje do dziś, choć jej obecną siedzibą jest Stuttgart. Siedemnaście lat później w Gliwicach utworzono pierwszą sekcję na Górnym Śląsku, niestety nie dotrwała ona do dnia dzisiejszego. Najmłodszą ze śląskich sekcji jest powstała na przełomie 1909 i 1910 roku Sekcja Katowicka. Pierwszy dokument, informujący o powstaniu nowego oddziału, pochodzi z 15 grudnia 1909 roku, kiedy to powstał Komitet Założycielski, przewodniczącym którego został dr Arendt.
Każda sekcja DuÖAV miała ambicję, by wybudować w Alpach swoje schronisko, w końcu były to sekcje Alpenverein. I tak w 1882 roku powstaje „Breslauer Hütte”, a w 1900 roku „Gleiwitzer Hütte”. Mieszkańcy Katowic również mieli takie ambicje i w 1913 roku pastor Voss – członek sekcji, za pośrednictwem przyjaciół, pozyskał do współpracy przy planowanej budowie schroniska pod Wielkim Hafnerem magistra Frida Kordona – pierwszego przewodniczącego sekcji Gmund-Karnten DuÖAV. Rok później sekcja kupiła działkę w Wysokich Taurach (obecnie najwyższe pasma górskie Austrii), by postawić swój wymarzony obiekt. Niestety Wielka Wojna pokrzyżowała te plany i przerwała pracę związku.
Cztery lata po wojnie Katowice znalazły się w Polsce i zostały stolicą autonomicznego województwa śląskiego. Część członków stowarzyszenia opuściła miasto i sekcję. Mimo to, wznowiła ona swoją działalność. Na zebraniu w dniu 5 stycznia 1922 roku postanowiono wystąpić z DuÖAV, kontynuując działalność stowarzyszenia na polskich ziemiach (sekcja, mając swoją siedzibę w Polsce nie mogła bowiem należeć do niemiecko-austriackiego związku). Pamiętając o tradycji DuÖAV, zachowano nazwę DAV Kattowitz. 30 grudnia 1922 roku wybrano zarząd, przewodniczącym ponownie został dr Arendt. Niestety liczba członków gwałtownie spadła.
5 stycznia 1925 roku na nowego przewodniczącego wybrano dra Vossa, drowi Arendtowi nadano zaś tytuł członka honorowego. W tym samym roku członek sekcji – Heinrich Kutz założył Oddział Narciarski DAV Kattowitz, a w 1926 roku wybrano go na wiceprzewodniczącego Sekcji Katowice. Ilość członków wzrosła do 450 osób. Prężny rozwój sekcji sprawił, że w 1928 roku rozpoczęto budowę piętrowego obiektu na zakupionej uprzednio działce. Uroczyste otwarcie nastąpiło dwa lata później -27 lipca 1930 roku.
Niestety kolejne lata nie były już tak owocne. Działalność Sekcji Katowice ustała i dopiero w czasie II wojny światowej, w 1941 roku powstała Rada Sekcji i zaczęto znów odwiedzać schronisko. Samą sekcję natomiast ponownie włączono do DuÖAV, jako że Górny Śląsk został przyłączony do Rzeszy Niemieckiej. Prawdziwą hekatombą okazał się rok czterdziesty piąty, kiedy większość członków sekcji wyjechała lub została wypędzona do zachodnich Niemiec, a ci, którzy pozostali woleli nie ujawniać swych alpejskich pasji, tym bardziej, że Alpy pozostały po drugiej stronie żelaznej kurtyny, a komunistyczne polskie władze nie popierały niezależnego zrzeszania się.
Działalność Sekcji Katowice wznowiono w 1955 roku. 16 lutego 1956 roku powstał zainicjowany przez Heinricha Kutza plan odbudowy Sekcji DAV w Monachium, a już 10 marca 1956 roku odbyło się spotkanie potwierdzające, że siedziba Sekcji DAV będzie znajdowała się w Monachium. Na spotkaniu wybrano na przewodniczącego Heinricha Kutza, sekretarzem został natomiast Karl Kasier. Sekcję przyjęto do DAV 9 lutego 1957 roku pod nazwą Sektion Kattowitz, założoną w 1910 roku z siedzibą w Monachium.
To nie był jednak koniec problemów, albowiem pozostawione samo sobie schronisko wymagało pilnych remontów. W 1961 roku wybudowano: wodociąg do schroniska, ubikację ze zbiornikiem, instalację gazową oraz zagospodarowano poddasze. W te prace bardzo zaangażował się Herbert Wgner – dyrektor szkoły z Gmund. 22 października 1966 roku na gospodarza schroniska wybrano Delhaesa, a po jego rezygnacji sekretarzem sekcji i gospodarzem schroniska został Gerhard Meyerheim. Do jego zasług można również dodać postawienie krzyża na Grosser Hafnerze, niestety on sam zginął 22 lipca 1970 roku podczas wspinaczki. 27 listopada 1974 roku przewodniczącym sekcji został Alfred Jusek, który w latach 1977-1978 roku rozbudował schronisko. 28 listopada 1978 roku nowy przewodniczący – Erich Seidl wyposażył schronisko w stację ratunkową i zainstalował turbinę wodną dla oświetlenia 12V.
Zdjęcie schroniska 1930 roku, jeszcze przed jego rozbudową
Jednakże w tym czasie sytuacja sekcji pogarszała się i w 1980 nastąpił czwarty kryzys Sekcji Katowice, do którego przyczyniło się naturalne starzenie się członków sekcji. W 1984 roku patronat nad nią przejęło kuratorium w Salzgitter, jak i klub sportowy. Widząc problemy oddziału grupa mieszkańców Salzgitter w lipcu 1984 roku odwiedziła schronisko i 17 sierpnia 1985 roku na zebraniu w Malcie postanowiła ustanowić Okręgową Grupę Katowice Salzgitter. 7 lutego 1986 roku w uzgodnieniu z DAV Monachium założono Grupę Okręgową Salzgitter Sekcji Katowice. Zgodnie z protokołem z posiedzenia z Salzgitter – Bad ustalono nazwę związku : Sekcja Katowice z DAV Grupa Okręgowa Salzgitter. 7 marca 1986 roku wybrano zarząd z przewodniczącym Klausem Siedentopem i rozpoczęto prace w schronisku.
W marcu 1990 roku przeniesiono siedzibę Sekcji Katowickiej do Salzgitter. W Monachium zaś pozostała grupa, która przyjęła nazwę: „Bergvagabunden”, obecnie liczy ona 92 członków. W tym czasie podjęto większe inwestycje dotyczące schroniska. W 1996 roku odnowiono 3 – warstwową drewnianą fasadę schroniska. W 1999 roku zainstalowano baterie słoneczne Photevoltaik o napięciu 12 V, zaopatrujące w prąd całe schronisko. Jesienią 1999 roku zmarł Klaus Siedentop, w związku z tym 17 marca 2000 roku na przewodniczącego został wybrany Rolf Schaare. W lipcu 2001 roku schronisko wyposażono w nowy dach z miedzi, dzięki któremu schronisko jest widoczne z dużej odległości.
W 2000 roku razem z gminą Malta świętowano założenie sekcji i otwarcie schroniska, natomiast w 2010 roku odbyły się huczne obchody 100. rocznicy istnienia sekcji.
Obecnie sekcja z siedzibą w urokliwym Salzgitter posiada około 365 członków i nadal opiekuje się Schroniskiem Katowickim, które po licznych remontach i unowocześnieniach jest w bardzo dobrym stanie. Nie zapewnia ono takiego luksusu jak hotel Malta ze „Skywalk”, jednak goście porównują je do schronisk szwajcarskich oferujących usługi dla turystów górskich.